Pamiętam, jak ciocia sztrykowała, czyli robiła na drutach. Często dawała nam sznytkę chleba. Zielsko z podwórka usuwała haczką. W piecu kaflowym była framuga, skąd ciocia wydobywała dla nas pieczone jabłka. W niedzielne popołudnia na stole pojawiał się kuch, a naczynia zmywało się szwamką. W sklepie kupowano pół funta cukru. No i najlepsze: dzieci siadały na ryczce a wszyscy domownicy nosili laczki.. Klompy to drewniaki tak kiedyś modne. Pamiętam także, że sporo osób, kiedy zgadzało się z rozmówcą to mówiło ja, ja pani lub ja, ja panie.